عملکرد یک مدیر هنری زیر ذره بین خودش - وبلاگ ستاره

به گزارش وبلاگ ستاره، مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی با مرور عملکرد این دفتر در زمینه تحقق برنامه های در نظر گرفته شده، بعلاوه در پاسخ به این پرسش که کدام یک از وعده ها و برنامه ها عملی نشده است؟ اعلام کرد: می توان گفت که تمام وعده هایی که دادیم را آغاز کردیم، اما بعضی از آنها را به خاتمه نرساندیم.

هادی مظفری سه سال قبل در چنین روزهایی بر صندلی ریاست دفتر هنرهای تجسمی نشست و جایگزین مجید ملانوروزی شد که پس از پنج سال با این سمت خداحافظی می کرد.

مظفری که در کارنامه خود سرپرستی معاونت فرهنگی و هنرهای شهری سازمان زیباسازی شهر تهران را داشت، به پیشنهاد سیدمجتبی حسینی، معاون هنری برای تصدی این پست به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پیشنهاد شده بود.

حالا پس از سه سال فعالیت در این صندلی، مظفری در گفت وگویی با وبلاگ ستاره درباره سرانجام اهداف برنامه ریزی شده این دفتر، مطالبی را اسم کرد. او در این زمینه یادآور شد: یکی از روینمودها و شعارهای اصلی تا قبل از آمدن کرونا این بود که ایران فقط تهران نیست و خیلی از رویدادها باید به استان ها و شهرستان هایی برود که عمدتاً کم برخوردار هستند. برنامه هایی که در ایلام، سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، اصفهان، کاشان و ... انجام شد هم در راستای تحقق همین رویکرد بود؛ اما متاسفانه به علت شرایط کرونایی این برنامه ها ادامه پیدا نکرد و در نیمه راه متوقف شد.

او بازسازی موزه هنرهای معاصر تهران را از جمله دیگر اقدامات دفتر هنرهای تجسمی برشمرد؛ البته فرآیند بازسازی موزه با وجود اینکه قرار بود در مدت شش ماه انجام گردد، بیش از 2 سال به طول انجامید. مظفری در این زمینه هم اظهار کرد که به هر حال 43 سال این موزه بازسازی نشده بود و پذیرش این امر که باید این ریسک را با همه سختی هایش پذیرفت، کار آسانی نبود.

مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی بعلاوه با اشاره به لزوم حضور هنرهای تجسمی ایران در عرصه های بین المللی، اظهار کرد: این موضوع هم از دیگر روینمودهای جدی ما بود که به همین دلیل توانستیم حضور خوبی در بی ینال وهم داشته باشیم. حضوری که تا پیش از آن در دوره های دیگری تجربه نشده بود. البته این حرف ما نیست و حرف رسانه ها و منتقدان است که شاید در دوره های گذشته حتی اشاره ای به حضور ایران ننموده بودند، اما در این دوره مهمترین نشریات و منتقدان هنر جهان، از هنر ایران نوشتند و از غرفه ایران به اسم یکی از شش غرفه برتر بی ینال یاد کردند.

او ادامه داد: یکی دیگر از روینمودهای جدی مرکز هنرهای تجسمی موضوع اقتصاد هنر و توسعه بازار هنر بود. به همین دلیل در فجر سال 97 بخش چهارسو با حضور 55 گالری شکل گرفت. از سوی دیگر هم کوشش کردیم تا به سوی برگزاری نمایشگاه های بین المللی پیش برویم که به دلایل شرایط پاندمی امکان پذیر نشد.

مظفری بعلاوه درباره عملکرد دفتر هنرهای تجسمی برای جبران خسارت های ناشی از کرونا به هنرمندان و گالری ها هم گفت: در شرایطی که مهمترین رویدادهای هنری متوقف شدند، مرکز هنرهای تجسمی کوشش کرد تا اطلاعات مراکز هنری را در این مدت به روز کند و وام ها و تسهیلاتی را هم برای جبران خسارت ناشی از کرونا در نظر گرفته بود که تا با توجه به آخرین اطلاعاتی که دارم تعدادی که ثبت نام نموده و وارد سامانه شده بودند، هم اکنون در نوبت دریافت وام هایشان هستند.

او ادامه داد: بسیاری از گالری هایی که به صورت استیجاری اداره می شدند در این مدت با فشار جدی روبرو شدند؛ یعنی حداقل سه ماه نتوانستند هزینه های خودشان را تامین کند و وام هایی هم که الان در حال پرداخت هستند، قرار است ضررهای این نگارخانه ها را در سال گذشته جبران کند. خیلی از گالری ها هم در این مدت پیروز نشدند که دوام بیاورند، اما در نهایت امیدواریم بتوانیم بخشی از خسارت ها را با این وام ها جبران کنیم.

مظفری بعلاوه با اشاره به تصویب آیین نامه نگارخانه ها و آیین نامه نصب مجسمه های شهری و تفکیک استان ها، اعلام نمود: آیین نامه برگزاری حراج و بازار هنر برای اولین بار به تحریر درآمده، اما هنوز تصویب نشده است.

او چشم پوشی از برگزاری رویدادهایی که ضرورت نداشت و توجه به رویدادهای عظیم تر همچون جشنواره تجسمی فجر و جشنواره جوان، اعتماد و اعتقاد به انجمن های صنفی هنری و احیای دوسالانه ها را از دیگر اقدامات دفتر تجسمی برشمرد.

مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی در ادامه در پاسخ به این پرسش که کدام یک از وعده ها و برنامه ها عملی نشده است هم اعلام نمود: می توان گفت که تمام وعده هایی که دادیم را آغاز کردیم، اما بعضی از آنها را به سرانجام نرساندیم. به اسم مثال رویداد آرت فر در سال 97 آغاز شد و ما هم به توسعه کمی و کیفی آن در سال های بعد فکر می کردیم، اما این امکان فراهم نشد. بعلاوه آرزوی ما برای توسعه بازار بیش از آنچه رخ داد، بود و بازهم متاسفانه اینکه بتوانیم نمایشگاه های بیشتری را چه در داخل و خارج از کشور برگزار کنیم، از توان ما خارج بود.